Psychodeliki to zespół substancji psychoaktywnych, które uzyskują przeistoczenia w percepcji, nastroju i świadomości. Należą do nich m.in. LSD, psylocybina, DMT, meskalina i ketamina. Ich działanie polega na wpływie na działalność układu nerwowego, w szczególności na receptorach serotoninowych. Psychodeliki są w wielu przypadkach kojarzone z ruchem hipisowskim i subkulturami z lat 60. XX wieku, pomimo tego ich zastosowanie w zamierzeniach terapeutycznych rozpoczęło się już w latach 50. XX wieku.

W ostatnich latach, zamiłowanie psychodelikami podwyższyło się w związku z pojawieniem się badań naukowych, jakie sugerują, iż mogą one mieć potencjalne zastosowanie w terapii poniektórych zakłóceń mentalnych, takich jak przygnębienie, lęk czy PTSD – Amanita Muscaria. Psychodeliki, w przeciwieństwie do innych substancji psychoaktywnych, nie prowadzą do uzależnienia oraz nie są jadowite dla organizmu w dawkach terapeutycznych. Ich stosowanie wymaga jednakże ostrożności i należytej opieki medycznej, ze względu na ewentualne niepożądane efekty uboczne, takie jak lęk, dezorientacja, a w radykalnych przypadkach nawet psychozy.

Terapia psychodeliczna, oznaczana także psychoterapią z funkcją materiałów psychodelicznych, polega na podaniu pacjentowi psychodeliku w monitorowanych przesłankach klinicznych, pod opieką obeznanych terapeutów. W trakcie terapii pacjent zaznaje intensywne doświadczenia, które zdołają pomóc mu w leczeniu zakłóceń umysłowych poprzez zwiększenie jego świadomości, otwarcie się na nowatorskie perspektywy oraz wariację sposobu myślenia.
+Reklama+